1.  ДОДАТОЦИ ВО МЛЕКОТОИ НИВНАТА УЛОГА

И сирењето и виното, со нивните вековни традиции, се природни производи кои често се конзумираат заедно. Како по правило, колку е побело и посвежо сирењето – толку покрсто и поовошно виното треба да биде. Големата предност на овој сојуз е што сирењето и виното се храна во која може да се ужива во нивната „сурова“ состојба, со мала или никаква подготовка, што ги прави идеален избор за брзи закуски.
Не постојат строги и строги правила за тоа кое вино треба да се избере за придружба на одредено сирење, бидејќи најдобриот избор речиси секогаш се заснова на индивидуалните вкусови. Сепак, можеме да ви ги понудиме следниве принципи:
 Мазното, масно сирење може многу добро да оди со слично мазно, малку мрсно вино.
 Слаткото вино е многу добро во контраст со сирење со висока киселост.
 Белите вина одат подобро со многу сирења отколку со црвените.
 Не сите црвени вина се совпаѓаат со сирење. Најпрепорачливи се овошните, светло црвени вина.
 Сувите, свежи црвени вина се идеално прилагодени на меките сирења, особено на козјото.
 Виното со добра киселост може да се надополни со многу солени сирења.
 Сирењата може да се комбинираат со пиво или јаболковина.
 Пробајте регионална комбинација, сирење и вино од истиот регион.

Начинот на кој се сече сирењето во голема мера зависи од неговата форма и големина. Најважното нешто што треба да се има на ум при сечењето на сирењето е да се подели сирењето, така што секој има еднаков дел од внатрешноста и надворешноста.
 Имајте на ум да не го пилате сирењето, туку исечете го со едно течно движење.
 Користете жичени секачи за сирење за сечење меко сирење.
 Оставете го сирењето да добие собна температура пред да го исечете, бидејќи ќе биде помеко и полесно се сече.
 Додека ракувате со меко сирење, кое има исклучително мека текстура, подобро е да ги чувате во неговата тегла и да извадите малку со помош на лажица.
 Користете специјализирани ножеви додека сечете различни видови сирења, за да не ги контаминирате.

 Непастеризираното сирење, со голем број на вкусови, не треба да се сече до купувањето, во спротивно ќе почне да ја губи својата суптилност и арома.
 Чувајте го сирењето во услови во кои созрева. Цврстите, полутврдите и полумеките сирења се чуваат на температури од околу 8 – 13оС.
 Чувајте го сирењето завиткано во восочена хартија и ставете го во лабава кеса за храна, за да не се изгуби влажноста и да се одржува циркулацијата на воздухот.
 Завиткајте ги сините сирења насекаде бидејќи спорите на мувлата лесно се шират, не само на другите сирења, туку и на сè што е во близина.
 Изладените сирења треба да се вадат од фрижидер еден и пол или два часа пред послужување.
 Сирењата содржат живи организми кои не смеат да бидат отсечени од воздухот, но сепак важно е да не се остави кашкавалот да се исуши.
 Не чувајте сирење со друга храна со силен мирис. Како што дише сирењето, ќе ги апсорбира другите ароми и може да се расипе.
 Завиткајте ги меките сирења лабаво. Користете восочена или мрсна хартија наместо фолија.
 Оставете го ладното сирење да се загрее околу половина час пред јадење за да се развијат вкусот и аромата.

Сирењето е стандарден додаток на популарната храна, како хамбургери, пица, салата и сендвичи.
Сам, тоа може да биде закуска или предјадење. Може да се додаде во сосови, супи, колачи и многу други јадења.
Постојат илјадници варијанти на сирење, кои се движат од благ до зрел по вкус и со ниска до висока содржина на маснотии. Може да се направи од млеко на крави, овци, кози и други животни.
Сирењето од полномасно млеко содржи помеѓу 6 и 10 грама маснотии по 1 унца (28 g), порција. Од нив, 4 до 6 g се заситени масти.
Нискомасното или полумасното сирење се прави со 2 отсто млеко. Безмасното сирење се прави со 0 проценти или обезмастено млеко.
Свежите сирења се сирења кои не се стареат, ниту созреани. Тие обично имаат поголема содржина на влага, помека текстура и поблаг вкус од старите сирења. Примерите вклучуваат рикота, крем сирење, урда и маскарпоне.
Старите или зрелите сирења се поцврсти по текстура и имаат тенденција да стареат 6 месеци или подолго. Колку е подолг процесот на стареење, толку е поконцентриран или поостар вкусот. Чедар, швајцарски, пармезан и груер се примери за старо сирења.
Преработеното сирење, како што е намазот со сирење, американското сирење, „храната со сирење“ и производите со „со вкус на сирење“ не може да се категоризираат како сирење, а етикетата мора да го одразува тоа. Овие се производи стабилни на полица кои содржат додадени состојки како што се засилувачи на вкус и емулгатори.
Немлечните „сирења“, како што е „сирењето“ од соја, се погодни за луѓе кои не консумираат млечни производи, но се високо преработени.

Сирењето е млечен производ направен претежно од млеко на крави, но и други цицачи, вклучувајќи овци, кози, биволи, ирваси, камили и јаки. Пред околу 4000 години, луѓето почнале да одгледуваат животни и да го преработуваат нивното млеко. Тогаш се роди сирењето.
Никој навистина не знае кој го направил првото сирење. Според една древна легенда, тоа случајно го направил еден арапски трговец кој ги ставил своите резерви млеко во торбичка направена од стомак од овца, додека тргнал на еднодневно патување низ пустината. Сирилото во облогата на торбичката, во комбинација со топлината на сонцето, предизвикало млекото да се одвои на урда и сурутка. Таа ноќ открил дека сурутката ја задоволува неговата жед, а сирењето (урдата) има прекрасен вкус што го задоволува неговиот глад.
Сирењето е млечен производ произведен во широк опсег на вкусови, текстури и форми со коагулација на млечниот протеин – казеин. Се состои од млечни протеини и масти (обично млеко од крави, биволи, кози или овци). За време на производството, млекото обично се закиселува и, или ензимите на сирилото или бактериските ензими со слична активност, се додаваат за да предизвикаат коагулација на казеинот. Цврстата урда потоа се одвојува од течната сурутка и се пресува во готово сирење.
Повеќе од илјада видови сирење постојат и се произведуваат во различни земји. Нивните текстури и вкусови зависат од потеклото на млекото (вклучувајќи ја и исхраната на животното), дали се пастеризирани, содржината на маснотии, бактериите и мувлата, обработката и колку долго се стареат. Билките, зачините или чадот од дрво може да се користат како ароматични средства. Жолтата до црвената боја на многу сирења се добива со додавање на анато. Други состојки може да се додадат на некои сирења, како што се црн пипер, лук или архиви.